Bijeljina se nalazi u severoistočnoj Bosni i Hercegovini,  u regionu koji se zove Semberija. Ujedno je i najveći grad Semberije. Zahvaljujući tradicionalnom gostoprimstvu Semberaca, sve kvalitetnijoj ponudi u oblastima verskog, lovnog, ribolovnog, banjskog, tranzitnog, sajamskog i etno-turizma, tragovima bogate istorije i položaju na raskršću važnih putnih pravaca, grad Bijeljina je postao privlačna turistička destinacija koju posećuje sve više domaćih i stranih turista.

Etno selo “Stanišići” osnovano je 2003. godine, zahvaljujući inspiraciji Borisa Stanišića. Više  godina on je putovao po srpskim selima srednje Bosne u potrazi za starim kućama i predmetima koji će sačuvati predstavu o jednom vremenu i kulturi življenja sa kraja 19. i početka 20. vijeka.Rezultat je autentično planinsko selo usred Semberske ravnice. U selu se danas izdvajaju dve celine. Jedna prikazuje svetovni život i izgrađena je od drveta. Čine je drvene kuće – brvnare sa pokućstvom koje im je vekovima pripadalo. Kuće povezuju popločane kamene staze, a u centru sela su dva jezera, kao i prostor osmišljen za prezentaciju starih narodnih veština, dve autentične vodenice, manastir Svetog oca Nikole u kome se čuva deo moštiju ovoga sveca. Duhovna celina nas vraća još dublje u prošlost i sačinjena je od replika objekata sa raznih mesta obeleženih pravoslavljem. Sa svetovnim delom sela povezano je velikim kamenim mostom koji je replika Kozje ćuprije iz Sarajeva.U srcu ove celine je manastir Svetog oca Nikole, replika manastira Kumanice, zadužbine Nemanjića i u njemu su položene čestice moštiju Cara Uroša i Svetog oca Nikolaja. Takođe se nalazi kivot sa česticama moštiju Svetog oca Nikole. Pored manastira se nalazi manastirska kuća (konak) koja predstavlja izuzetan primerak srednjevekovne gradnje. U blizini monaške kuće, na jezeru, nalazi se kameni amfiteatar sa 380 mjesta, predviđen za kulturne manifestacije pod vedrim nebom.U ovom kompleksu izgrađen je i savremeni hotel sa savremeno opremljenom kongresnom salom. Mlin potočar je napravljen 1937. godine i još je u upotrebi kao i vodenica iz 1917. godine u kojima se još uvijek melje brašno za pogačice koje se služe u restoranu. Unutra se nalazi sve što je mlinaru bilo potrebno za boravak u njemu za vreme sezone mlevenja žita. Mlekarnik je iz 1948. godine. To je zgradica za preradu mleka i čuvanje mlečnih proizvoda, sa svim drvenim posudama. Kuće pripadaju dinarksom tipu, pravljene su od drveta i sa visokim krovom. To je malo apartmansko naselje gdje su kuće spolja autentične, a enterijer je prilagođen savremenim potrebama gostiju. Svi objekti ove cjeline smešteni su u blizini jezera i potoka koji između njih vijuga, a povezani su stazama popločanim kamenom. Sa izvora stalno dotiče čista voda koja je svuda po selu i svojim tokom simbolizuje izvor života, postojanje i trajanje. 

IV-24